Onze route - overdenkingen

Wat ik gisteren eigenlijk nog had willen zeggen, is het volgende. Wij rijden dus echt onze route, zoals ik in Onze Route heb beschreven, en we zien daarbij ¨Small Town America¨ at its finest. Soms schiet het echt voor geen meter op, omdat je door wel 10 of 15 plaatsjes heen moet kruipen, met afwisselend wel of geen stoplichten. Gisteren hebben we, omdat ik echt nog een paar mijlen wilde maken, toch ook nog een stukje snelweg gedaan, maar na een uurtje of anderhalf zijn we toch weer gauw naar Route 66 teruggekeerd. Je ziet gewoon de helft meer. 

Het vinden van RV- en Campgrounds verloopt inmiddels precies zoals ik me had voorgesteld. Ik had een keurige lijst met campgrounds gemaakt, maar daar houden we ons al twee dagen niet meer aan. Mijn Garmin doet goed zijn werk. Om ongeveer 4 uur ´s middags geef ik, waar we ook zitten, de opdracht om in de omgeving campings te laten zien, en uit de hele lijst die hij ons dan tevoorschijn tovert, pikken we er een uit op een redelijke afstand van ons. Dat gaat goed. De campsite waar we nu staan, was natuurlijk ook gesloten toen we aankwamen, maar meestal hangt er een telefoonnummer op de deur dat je kunt bellen, of kun je het geld in een envelopje achterlaten, Men is hier erg goed van vertrouwen, en dat is heel prettig om mee te maken. De telefoonconversatie die ik gisteren met die mevrouw had, had zo in een conference gekund. Het is jammer dat ik hem niet helemaal kan reconstrueren, maar wij hebben beiden dubbel gelegen van het lachen. Mevrouw zat waarschijnlijk in California, of in ieder geval heel ver weg, en hield zich strikt aan een protocol, maar dat werkt niet met een Europeaan. What is your zipcode? Nou, die Nederlandse Zipcode zette natuurlijk haar hele systeem en haar denkwereld op tilt. Who is travelling with you? My wife. Stilte. Echt een lange stilte..... Ik zeg voorzichtig: ¨You see, my wife does not allow me to travel with any other woman¨....Het is weer heel lang stil, en dan volgt er een heel beschaafd en besmuikt lachje ;-). Vervolgens probeert ze me heel, maar dan ook echt heel, uitvoerig instructies te geven over hoe ik moet rijden op het Park om mijn RV te kunnen plaatsen. Het park is echter nagenoeg leeg, en de plaats waar ik dat ding ga neerzetten, ligt voor mijn neus.  Zo kan ik nog wel even doorgaan...

Goed, het is nu 7:45 uur. Ik word nog steeds vroeger wakker ivm jetlag, maar het is weer tijd om op te staan en verder te trekken. We gaan ons nomadenbestaan weer vervolgen. Eerst maar even Propane zien te tanken, want daar zit nog maar een kwart tankje in. Tot de volgende keer. Toedels!