Effegeentijdvooreennieuwverhaaltje

Dag jongens en meisjes,

Ik heb effe geen tijd voor een nieuwe episode, maar foto's uploaden zou nu goed moeten gaan. Dat doe ik dan maar because I must keep my audience entertained. Vandaag gaan we proberen om ongeveer 467 kilometer door small-town America te rijden. America en Canada: een wereld van verschil. Zoiets als Nederland en België. We hebben het enorm naar ons zin!

Toedels maar weer van

Matty, Nelleke en Paul

Dag jongens en meisjes,

Bij nader inzien heb ik wel even tijd, hoor, want mijn reisgenoten zijn 's ochtends zo traag met poedelen, dat ik ineens tijd zat heb (Matty duikt nu even weg voor het commentaar dat dit zinnetje gaat opleveren ;-)). De grensovergang van Canada met Amerika was erg interessant deze keer. We zijn al vaker in Amerika door de douane gegaan, en normaal gesproken sta je dan met 500+ mensen in een rij te wachten totdat ze je irisscan en je vingerafdrukken afnemen, en een praatje met je houden, enz. Deze grensovergang was echter heel ieniemienie. Het zijn de foto's met dat gele ding. Een bruggetje, waar je een soort van garage werd ingeloodst, zodat ze daarna in je camper konden kijken, en de boel even konden inspecteren. Onze camper paste er maar net in. Ik vroeg nog of we erlangs konden rijden, maar daar waren ze Oost-Indisch doof voor. Waarschijnlijk bevat die garage allerlei controlesystemen (spiegels, e.d. aan de onderkant) om zo goed mogelijk je auto of camper te kunnen inspecteren. Verder waren de twee douane-boys heel relaxed en hebben ze even in een kast en in de koelkast gekeken. 3 minuten later mochten we gewoon door, en waren we in Amerika.

Net zoals bij ons in België is de overgang naar dit land vanuit Canada best wel groot. Ik heb dat ook altijd als ik naar België rijd om bijvoorbeeld te tanken, hetgeen ik eigenlijk zelden doe. Maar telkens als ik de grens overga, zie je dat onmiddellijk. Dat was hier ook het geval. Het verschil met Canada is tamelijk groot. Canada zag er verzorgd uit, met netjes geverfde huizen, dat is in Amerika soms wel anders....In de echte kleine dorpjes valt het dan wel mee, die zien er soms best wel liefelijk uit, maar onderweg rijden we soms lang gribushuizen, dat wil je niet weten..... Volgende keer proberen we daar weer een paar plaatjes van te schieten, maar vanuit een rijdende camper valt dat niet altijd mee...

We zijn gisteren niet heel hard opgeschoten, dat wordt misschien nog een dingetje, vandaar dat we gaan proberen om vandaag wat meer kilometers te maken. Maar, dan moeten we wel opstaan en gaan moven! 

Ik noem even de campings, want dat is eigenlijk wat we doen. Voor je navigatie navigeren we van camping naar camping. Als je die in googlemaps intypt, kun je precies zien hoe we gereden zijn. Deze laatste camping is prachtig, en de dames van de receptie waren alleraardigst. We hebben leuk even met ze gekletst. Het invoeren van Nederlandse gegevens levert altijd een levendige conversatie op, en een beetje gedoe, want Amerikaanse systemen zijn niet voor Nederlandse postcodes e.d. gemaakt. Daar heb ik tijdens mijn vorige vakantie in Amerika al een keertje een aflevering over geschreven. 

1e camping: Halifax West Koa in of vlakbij Halifax

2e camping: Rockwood Park Campground in St. John, New Brunswick

3e camping: Pumpkin Patch RV Resort in Hermon in Maine (Amerika).

Bij elkaar 704 kilometer in twee dagen. Wij moeten ongeveer 250 kilometer per dag rijden om uiteindelijk in Vancouver aan te komen. Dan moet je dat ook doen, want als je een dagje overslaat, worden het er ineen 500 op een dag om het goed te maken. Vandaag gaan we dus proberen wat verder te rijden, zodat we bijvoorbeeld bij Niagara Falls er een dagje van kunnen maken.

Nou, ik laat het wel weten, tzt. We gaan nu ontbijten, en daarna on the road! 

Toedels, Matty, Nelleke en Paul