11e episode - Minnesota - North Dakota - Montana

Dag Jongens en meisjes,

Gisteren stonden we nagenoeg helemaal alleen op een State Park in North Dakota waar we geen internet hadden, dus geen verhaaltje en geen foto's. Nu staan we in Forsyth, Montana op een piepklein campinkje, met een heel aardige campinghost. We hebben er even stevig de pas ingezet. Niet heel bewust, maar dat is zoals het uitvalt. We zijn met stevige stappen door Minnesota en North Dakotha gereden, en nu staan we dus in het gigantische Montana. Montana is ongeveer 10 x zo groot als Nederland en heeft ongeveer een miljoen inwoners. Voor North Dakota geldt ongeveer hetzelfde. Zoek maar op in Wikipedia. We zijn helemaal stil geworden van de leegte. Ik ga jullie natuurlijk wel de foto's laten zien, maar die "vangen" niet het enorme wijdse karakter van deze landschappen. We hebben twee/drie dagen urenlang door enorme wijdse landschappen - the Great Plains - gereden, waar je als Nederlander helemaal stil van wordt. Dit is de graanschuur van de wereld, waar vroeger de eerste settlers met hun huifkarren doorheen reden, en die bevolkt werden door honderdduizenden/miljoenen (?) bisons. Drie dagen, van ongeveer 6 uur rijden per dag. En landschappen die nagenoeg leeg zijn. Acht honderd kilometer aaneengesloten korenvelden.

Wij hebben inmiddels ook ontdekt dat campings in Amerika heel vaak niets of niet zoveel met toerisme of vakantie te maken hebben. Op de meeste campings in Amerika verblijven Amerikanen die met hun "Fifth wheel" of met hun camper min of meer permanent daar wonen, of die met hun werk zijn meegetrokken, bijvoorbeeld "road workers". Als je bijvoorbeeld in de wegenbouw werkt, en de volgende plaats 200 mijl of meer verwijderd is, nou, dan ga je 's avonds niet naar je vrouwtje thuis je hamburger opeten, maar dan slaap je in je camper. En dan ga je misschien eens in de twee weken naar huis. En hoe groter de fifth wheel of camper is, hoe groter de kans dat hij van een arbeider is, die gewoon met zijn werk meetrekt. Heel interessant. We hebben met een Amerikaanse gesproken die eerst remedial teacher was in het onderwijs, en die daar in haar uppie met haar auto en haar fifth wheel stond. Zij was uit het onderwijs gestapt, "because she was sick and tired of being bitten and spit upon by the kids" (special education (!), en die was nu een bloemenhandel begonnen, waarbij ze in een maand meer verdiende dan met haar baan als special education teacher! En die woonde gewoon in haar caravan.

De treinen zijn ook een fenomeen hier. Vandaag hebben we in een fantastische diner gegeten, direct naast het spoor. Daar vertrok een trein met 120 wagons die geladen waren met kolen. We hebben er even een rekensommetje op losgelaten. 120 wagons X 120 ton = 14.400 x 1000 kg = 14.400.000 kilo kolen.  Veertien miljoen kilo kolen, getrokken en geduwd door drie treinen. Mijn vrouw en mijn zwagertje zijn "train addicts", dus die kwamen vandaag ruim aan hun trekken. En mooie luchten, dat ook!

Toedels maar weer, judge for yourself. 

(P.S. Dat laatste gaat momenteel niet zo goed, want het uploaden van foto's is weer eens een drama. Ik laat ze jullie zien, zodra de internetsituatie het toelaat. Op deze camping, bijvoorbeeld, kunnen we goed uit de voeten met internet, maar het uploaden van foto's is dan weer een ramp. Dat heb je allemaal niet in de hand.) 

Matty & Nelleke & Paul